قالب تزریق :
انتخاب ماشین آلات بخصوص برای یک طیف از انواع قطعات، کار نسبتا دشواری است. بنابراین داشتن گفتگویی عمیق با تامین کنندگان ماشین آلات در مورد مشخصات کلی دستگاه کاری عاقلانه است. با این حال دستورالعمل های تقریبی برای تخمین نوع و اندازه ماشین مورد نیاز وجود دارند.
قالب :
قالب می بایست منطبق با فضای گیره بندی موجود باشد. قالب معمولا توسط فضای میله های راهنما روی ماشین که خروج و انطباق قالب را محدود می کنند تعیین میشوند. برخی ماشین ها برای کمک به تعویض قالب میله های راهنما جمع شدنی دارند. کورس کلمپ در دسترس باید بتواند ارتفاع و عمق قالب را در خود جای دهد و همچنین کورس باز شدن مناسب برای خروج قطعه پلاستیکی مورد نیاز است. برای خروج بهتر قطعه فضای جدایش (فاصله بین صفحات قالب در زمان باز شدن قالب) بین صفحات برای خروج قطعه باید بزرگتر از ارتفاع قالب بعلاوه دوبرابر عمق قطعه کار باشد.
واحد گیره بندی باید بتواند نیروی لازم برای قفل کردن قالب در طول مرحله تزریق را فراهم کند، در غیر این صورت قالب جدا خواهد شد و مواد مذاب از خط جدایش قالب زبانه خواهند کشید.
واحد تزریق :
واحد تزریق باید قادر به تامین وزن تزریق قطعه کار باشد(شامل سیستم راهگاه و بوش تزریق). کل وزن تزریق نباید بیش از ۹۰% ظرفیت تزریق ماشین باشد. ظرفیت تزریق معمولا در واحد گرم پلی استارین به وزن مخصوص ۱/۰۳ g/cm-3 بیان می شود. اگر بخواهیم ماده دیگری را تزریق کنیم باید وزن واحد تزریق دوباره برای وزن مخصوص ماده مورد نظر محاسبه شود.
قبل از اتمام زمان سرد شدن و باز شدت قالب، اندازه گیری و ریکاوری پیچ باید صورت گیرد. بنابراین، واحد تزریق ( اندازه پیچ) باید به اندازه¬ای باشد تا اجازه دهد این اتفاق بیافتد. اگر ریکاوری در زمان سرد شدن اتفاق نیافتد زمان کلی چرخه به طور غیر ضروری افزایش خواهد یافت. حداکثر دمای ممکن در سیلندر تزریق باید به اندازه ای بالا باشد که مواد پلاستیکی که قرار است تزریق شوند را ذوب کند.
راهگاه گرم در قالب‌هاي تزريق پلاستيك :
راهگاه یا راهبر در حقیقت معبریست که از طریق آن پلاستیک مذاب به کویته یا حفره‌ی قالب وارد می‌شود. تاکنون مقصود ما از راهگاه همان نوع متعارف یا به اصطلاح راهگاه سرد بوده است. راهگاه سرد در حقیقت تنها معابر حفر شده‌ای است که درون قالب ایجاد شده و به خودی‌خود سیستم مجزا و ویژه‌ای تلقی نمی‌شوند.
راهگاه در قالب‌هاي تزريق پلاستيك، وظيفه هدايت مذاب پليمري را از نازل دستگاه تزريق تا محل تشكيل قطعه (محفظه) برعهده دارد و بايد به‌گونه‌اي باشد كه:
كمترين افت دمايي را براي جريان مواد پليمري داشته باشد
كمترين افت فشار را براي جريان مواد ايجاد كند
پس از تزريق، بسادگي از قالب و قطعه جدا شود
مواد مذاب را به‌صورت مناسب در محفظه جاري و هدايت كند
كمترين ضايعات را پس از تزريق ايجاد كند
با توجه به موارد يادشده تلاش مستمري در بهينه‌سازي و نوآوري سيستم راهگاهي صورت مي‌پذيرد. سيستم راهگاه گرم در 1940 ابداع و اولين نمونه صنعتي آن در 1965 به بازار عرضه شد و با آغاز بحران انرژي از 1973، روند استفاده از آن رو به توسعه قرار گرفت.